Η απώλεια του Νίκου Χατζησαράντη μας γεμίζει θλίψη … το είδος αυτό της θλίψης που είναι δύσκολο να αποτυπωθεί.
Ένας σπάνιος άνθρωπος, μια μεγάλη ψυχή, μία τεράστια καρδιά. Ένας άνθρωπος διαφορετικός, ‘περίεργος τύπος’ για αυτούς που τον έβλεπαν από έξω, μοναδικός για όσους τον ήξεραν έστω και λίγο.
Δάσκαλος για πολλούς, πρωτοπόρος και ευεργέτης για την επιστήμη μας σε ήθος και συνεισφορά. Διαβασμένος, όχι στα στενά όρια της επιστήμης μας, με διεισδυτική ματιά, με όραμα και φιλοδοξία, με γνώσεις και ιδέες που ενέπνευσαν πολλούς ανθρώπους, συναδέλφους και φοιτητές. Γενναιόδωρος, με απίθανη προθυμία συζητήσει με πάθος τις ιδέες των άλλων και θέληση να βοηθήσει οποιονδήποτε ζητούσε τη βοήθεια του.
Πολίτης του κόσμου, κάθε τόπος σπίτι του, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε Φυσική Αγωγή και Αθλητισμό στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έκανε μεταπτυχιακό και διδακτορικό στο University of Exeter, και εργάστηκε σε πανεπιστήμια της Αγγλίας, της Σιγκαπούρης και τελευταία της Αυστραλίας. Τακτικός επισκέπτης Ελληνικών και διεθνών Πανεπιστημίων σε όλο τον κόσμο και συνδεδεμένος με το ΤΕΦΑΑ Τρικάλων, συνεργάσθηκε με αμέτρητους συναδέλφους και νέους ερευνητές από δεκάδες χώρες του κόσμου. Είχε τεράστιο όγκο έργου, ειδικά για το νεαρό της ηλικίας του, δημοσιευμένο στα κορυφαία περιοδικά της ψυχολογίας στις περιοχές του αθλητισμού και της άσκησης, της υγείας και της εκπαίδευσης.
Είχε μόνο φίλους. Ποτέ δεν ήξερες τι να περιμένεις από τον Νίκο, πάντα είχε κάτι καινούργιο να σε εκπλήξει, μια ιδέα, μια ακατανόητη ιστορία, ένα απαίσιο αστείο, ποτέ δεν βαριόσουνα να συζητάς, ποτέ δεν βαριόσουνα και να σιωπάς μαζί του. Ποτέ δε φοβήθηκε να τσαλακωθεί, ποτέ δεν προσπάθησε να παριστάνει κάτι που δεν ήταν, ποτέ δεν προσπάθησε να κρύψει ποιος ήταν με όλο το κόστος, αυθόρμητος και ορίτζιναλ, πάντα!
Έφυγε άδικα τόσο νέος, τόσο ξαφνικά όπως συνήθιζε, ξαφνικά να εμφανίζεται και να φεύγει απ’ τη ζωή μας, δεν προλάβαμε καν να διανοηθούμε ότι ίσως θα έφευγε για πάντα, δεν προλάβαμε να τον τιμήσουμε όπως του άξιζε, δεν προλάβαμε να του πούμε το τελευταίο αντίο.
Η εξαίρεση στον κανόνα «ουδείς αναντικατάστατος» … θα μας λείψει πολύ
Οι φίλοι και συνάδελφοι του
από το ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
